رابطۀ بین خلاقیت و قصد کارآفرینی (مورد مطالعه: دانشجویان کشاورزی دانشگاه تهران)

هدف این مقاله بررسی رابطة خلاقیت با قصد کارآفرینی است. جامعة آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان کارشناسی کشاورزی سال آخر (پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج و پردیس ابوریحان) دانشگاه تهران بود (n=420) که 201 نفر از آن ها از طریق نمونه گیری طبقه ای متناسب به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. ابزار اصلی گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که روایی آن توسط اعضای هیئت علمی دانشکدة کارآفرینی و روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و پایایی آن توسط ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد (α>0.70). داده‏ها در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی به ترتیب توسط نرم‏افزارهای spss16 و lisrel8.54تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد از بین سه بعد خلاقیت درنظر گرفته شده )خلاقیت فردی، درک دانشجویان از خلاقیت در محیط دانشگاهی و محیط خانواده( در این پژوهش، خلاقیت فردی تنها بعدی است که بر قصد کارآفرینی دانشجویان کشاورزی تأثیر می گذارد و موجب افزایش قصد کارآفرینی آن ها می شود. با وجود این، محیط دانشگاهی و همچنین محیط خانوادگی نتوانست سبب خلاقیت و درنتیجه ارتقای قصد کارآفرینی دانشجویان شود.